14/07/2023

Consello da Cultura Galega: Concierto Arriola

Actividad en el “Consello da Cultura Galega” en su salón de actos-mañana, a las 19´00 h-, dedicado a resaltar la figura de Pepito Arriola, en una serie de inéditos apuntándonos a la edición crítica del investigador y musicólogo Joám Trillo, con una selección de páginas escogidas de las que serán intérpretes la soprano Lucia Iglesias y el pianista Brais González, contando con la presentación del propio Trillo, de Dolores Villavedra y de Maximino Zuamalave. Las páginas elegidas, serán dos piezas pianísticas “Kleine Fantasía über den Namen Astrid” y de las “Impresiones Arxentinas”, “Una mañana de agosto soleada”, de las canciones con acompañamiento de piano: “Die Tote Stadt”, “Lamento”; “How do I love thee” y “Song”.

La soprano obtuvo el Premio Andrés Gaos en la segunda convocatoria de “Concurso Compostela Lírica”, compartiendo méritos con Olga Syniakova s Beatriz de Sousa, acompañada al piano por Teresa Cantalejo. Fue alumna de Diana Somkhieva quien la apoyó en galas de la “As. Lírica Encantados”. El Premio Gaos, destinado a cantantes gallegos, venía auspiciado por el patrocinio del “Consello da Cultura Galega”. Las piezas elegidas por ella para el evento, habían sido “Giusto ciel”, de L´Assedio di Corinto”, de G. Rossini, antes de optar en la final por “Se Romeo t´uccise un figlio”, de “I Capuleti e I Montecchi”, de Vincenzo Bellini y la mozartiana “Smanie implacabili”, de “Cosí fan tutte”. El reto propuesto por Amigos de la Ópera de Santiago, ponía en alto grado el certamen, por el jurado que lo presidía, encabezado por Arturo Reverter y que tuvo afortunada continuidad en este curso.

Brais González, apreciado repertorista por las veces que le tuvimos en ciclos propuestos como “Peregrinos Musicais” o “Novos Talentos Musicais”, se formó en el Mozarteum de Salzburgo con Rolf Plague, además de asistir a masterclasses de Oxhana Yablonskaia-Juilliard School of New York-; Vitaly Margulis-UCLA-; Galina Egiazarova- Escuela Superior Reina Sofía-; Luiz de Moura Castro-Hartford School- y otros maestros como Rina Dokshtsky, Leonel Morales, Vlad Dumilescu, Luís Fernando Pérez, Jun Kanno, Niklas Sivelov, Julius Adrejevas o Carles Marqués. “Obtuvo el XXVI Premio Gregorio Baudot”, de El Ferrol y el “X Internacional Ricard Viñes”, además de otros en Portugal, país con el que tiene una regular relación. También y en 1999, el IV Concurso Int. de Piano “Nikolai Rubinstein”, de París. Una faceta a destacar es la puramente concertística, que reparte entre las principales capitales europeas. Dedica igualmente un espacio a la composición, con obras que fueron estrenadas por la”O.de Conservatorio Mayeusis”, bajo la dirección de los maestros Iminas Kucinsakas y Christofer Bochmann. Es fundador del “Trío Caspevek”, centrado en trabajos para bandas de cine mudo.

José Arriola (1895- 1954), tuvo un acto conmemorativo en el “Consello da Cultura Galega, en 2006, en una conferencia-concierto en la que Luis Mera Naveiras, puso las notas introductorias al concierto ofrecido por el pianista Julio Mourenza y el chelista Carlos García Amigo, quienes interpretaron la suite de “Impresiones Argentinas”, el “Hommage à Manuel de Falla” y la “Pequeña sonata para chelo y piano”. Luis Mera descubría entonces aspectos de un músico ciertamente postergado, aunque la “RFG” le puso en atriles en más de una ocasión, una de ellas mediando el propio Consello da Cultura Galega y bajo la dirección de Maximino Zumalave, con motivo de la grabación del disco con piezas recientemente recuperadas, como el “Divertimento concertante” y el “Concertino para piano y orquesta”, contando con la colaboración de los pianistas Víctor y Luis del Valle, y el maestro Joaquín Soriano.

Según el profesor Luis Mera, destacando detalles de su estudio, comentaría: Arriola estuda no Conservatorio de Berlín e obtén o Premio Extraordinario. Recibe aulas de Richard Strauss e técnica e interpretación e expresión pianística do español Alberto Jonás, discípulo de Anton Rubinstein. O mítico director de orquesta Nikish, escóitao, protéxeo e ofrecelle un concertó coa “Orquestra Filharmónica de Berlín”, sendo considerado pola crítica alemá como ”o mito musical dos primeiros anos do século XX”. Realiza unha xira musical por Alemaña en 1908, e posteriormente é convidado para ofrecer un recital na corte do emperador Guillerme II. A calidade interpretativa e o entusiasmo do emperador alíase e é nomeado pianista do palacio. A partir de ese momento o seu nome, ligado a música de concertó, soa en toda Europa e dá recitais en Holanda, Inglaterra, na corte do tsar Nicolás de Rusia e, en maio de 1912, a Scala de Milán.

Unha das referencias culminantes da súa vida pianística foi en EE.UU. en 1909, coas actuacións no Carnegie Hall e no Metropolitan. En California ofreceu un concertó ante vintemil espectadores. Continúa as actuacións en Canadá, Arxentina e México. A súa vida compositiva comenza coa habaneira “Aurora”, cando tina tres anos, e as “Impresiones Arxentinas”, con vinte e ún. Estas son as únicas obras que se acharon da súa primeira etapa como compositor. Posteriormente descubríronse doce obras manuscritas de José Arriola, en Ferrol, documentadas en “Ferrol/Análisis”, escritas en Barcelona a partir de 1946. Sobre el acto comentado entonces, se añadía: Hoxe descóbrense unha nova música, “moderna en su contexto, música lírica que explota el calor y la delicadez del sonido”- afirmaban nun amplo artigo Julia María Dopico y José Luís Mera Castro- que sigue las pautas de la línea compositiva de la época, no dejando por ello de ser unha obra de altura, de interés artístico y de gran belleza”

Joam Trillo, realizó un profundo estudio de obras suyas como el “Concertino para piano e orquesta”, el “Quarteto en Do Mayor para cordas”, el “Divertimento concertante para dous piano e orquestra de cordas con fraute obrigada”; el “Concerto para corno e orquesta”; “Tres textos cervantinos” y “Seis poesías de Antonio Machado”. Avanzaba el musicólogo: Como se pode ver, tamén o achado e a perda das obras de Arriola, son dignas da súa biografía, alén de indicativas de inmenso problema que supón a recuperación da nosa historia musical. Ao ir a falando da edición de cada unha das obras, iremos tamén facendo referencia a este problema. Adiantarnos xa que a edición foi preparada foi preparada sobre fotocopias dos orixinais coa intención de logo consultar estes para as necesarias correccions. Como logo veremos, o cotexo cos orixinas non foi case nunca posible, polo que antes nos contou Luís Mera. É de esperar que un día eses orixinais aparezcan e se poidan conservar nun lugar seguro.

Ramón García Balado

15 dic 2020 / 18:55

 

Ningún comentario:

Publicar un comentario

Paseos compostelanos con la Banda Municipal

  Auditorio de Galicia, Santiago de Compostela Primer tramo trimestral de temporada otoñal con la Banda Municipal dirigida por Casiano Mour...